Lokata strukturyzowana – zrób to sam

Do tej pory pisałem na swoim blogu, w co i jak inwestuję. W tym poście napiszę o lokatach strukturyzowanych, których na pewno kosztem kilkuprocentowych prowizji nie ruszę. Po co mam to robić, skoro mogę zrobić własną i to za darmo? Opiszę, jak to zrobić.

Zacznijmy od tego, co to właściwie jest lokata strukturyzowana. Ten twór inżynierii finansowej, reklamowany jest jako bezpieczna forma inwestycji, która pozwala na osiąganie zysków przy 100 % gwarancji kapitału. Składa się ona z obligacji, które są gwarancją zwrotu kapitału i opcji dających zysk. Taka konstrukcja pozwala na osiąganie zysków niezależnie od koniunktury na giełdzie, ponieważ opcje mogą być oparte nie tylko o akcje, ale nawet o ceny surowców czy pogodę.

Załóżmy, że chcemy zainwestować 10 000 zł, ale boimy się ryzyka i potrzebujmy gwarancji, że nie stracimy. Wydawać by się mogło, że lokata strukturyzowana jest dla nas idealnym rozwiązaniem, ale skonstruowana jest w taki sposób, że łatwo możemy ją stworzyć sami.

Z posiadanych 10 000 zł chcemy zyskać i mieć gwarancję kapitału. Przypuśćmy, że lokata strukturyzowana byłaby zakładana na 4 lata, a oprocentowanie obligacji to 5 % w skali roku. Po prostych obliczeniach w Excelu (wystarczy wpisać formułę =10000/(1+0,05)^4) wyliczamy, że obligacje musielibyśmy kupić za 8227,02 zł. Czyli wydając taką kwotę, za 4 lata będziemy mieć z powrotem 10 000 zł, które zainwestowaliśmy. Obligacje można też zastąpić kontem oszczędnościowym czy lokatą terminową. Reszta może zostać przeznaczona na opcję, która ma przynieść zysk.

Co to w takim razie jest opcja?
Jest to umowa zawierana między nabywcą a wystawcą opcji. Opcja oparta np. na Wigu20 pozwala zarobić na wzroście lub spadku indeksu. Jeśli kupimy opcję call, która pozwala zarobić na wzrostach (na spadkach zarabiamy opcją put) liczymy na hossę na rynku. Na opcjach można zarobić dość sporo, natomiast ryzykujemy tylko i wyłącznie premią opcyjną czyli pieniędzmi, które wydaliśmy na zakup opcji.

Mniej doświadczeni inwestorzy konstruując swoją prywatną lokatę strukturyzowaną, mogą oprzeć ją np. na akcjach lub funduszach w zależności od ryzyka. W opisywanym przypadku mamy 1772,98 zł, za które kupujemy dajmy na to akcje 3 spółek giełdowych, z produktów których korzystamy prywatnie (możemy założyć, że skoro my je kupujemy, to na pewno produkty są wysokiej jakości i spółka jest skazana na sukces rynkowy).

W ten sposób otrzymujemy naszą prywatną lokatę strukturyzowaną, która gwarantuje nam zwrot kapitału po 4 latach i umożliwia osiągnięcie wysokich zysków.

Ciągnąc temat lokat strukturyzowanych wymienię jeszcze ich kruczki.

Po pierwsze gwarancja zwrotu kapitału odnosi się tylko i wyłącznie do wartości nominalnej a nie realnej pieniądza. Po 4 latach nasze 10 000 zł nie będzie warte już tyle samo ze względu na inflację.

Konstrukcja lokat strukturyzowanych jest często tak bardzo skomplikowana, że przeciętny klient nawet nie wie, ile i na czym może zarobić. Ja w życiu nie zainwestowałbym w coś, czego nie rozumiem.

Lokata strukturyzowana wiąże się z prowizją. Często nie jest ona pobierana od razu tylko ukrywana przed klientem. Potem okazuje się, że mimo wzrostu indeksu o 30 %, klient otrzymuje niższy zysk. Trzeba tu zwrócić uwagę na współczynnik partycypacji, który określa udział klienta w zysku.

Nie ma możliwości porównania lokat strukturyzowanych ze sobą. Te produkty bardzo się od siebie różnią.

W lokatach strukturyzowanych często więcej jest marketingu niż możliwości zysku. By dotrzeć do klienta, opiera się je na modnych akurat branżach, np. biotechnologii. Produkt sprzedaje się wtedy świetnie, ale może nie przynieść zysku.

Trzeba jednak przyznać, że instytucje sprzedające tego typu produkty mają większe możliwości niż przeciętny Kowalski i są np. w stanie zakupić obligacje o wyższym oprocentowaniu. Mimo wszystko twierdzę, że nie rekompensuje to nam wysokich prowizji, które sobie za to pobierają.

A Wy macie jakieś doświadczenie z lokatami strukturyzowanymi?